De twee mannen tikken elkaar aan, terwijl ik door de sportschool naar het leslokaal toe loop. Met de deurklink in handen, hoor ik nog net: “Nee joh, leuk…. Maar dat is zo’n yogatutje”.
Ik trek mijn wenkbrauwen hoog op en kijk terug. Mijn ego danst licht op en neer, want het is niet mijn leeftijd, wat me persoonlijk een belangrijker drijfveer lijkt, maar het feit dat ik aan yoga doe. Toch ben ik lichtelijk gepikeerd door dit soort opmerkingen. Over yoga bestaan dan ook nogal wat vooroordelen. Regelmatig wordt het beeld geschetst, van een zaal vol zweverige huismutsen, die naar een wierook ruikende, alternatieve yogi, in een soort van geitenwollen sokken tenue luisteren.
Vreemd, Ik vind yoga namelijk helemaal niet zweverig maar juist aards en praktisch; met beide benen op de grond. Nog nooit heb ik eerder een sport gezien die zo krachtig, gracieus en tegelijk vloeiend is. We doen dikwijls stevige oefeningen die je uitdagen je grenzen te verkennen en te respecteren. En onze yogi? Die is fris, vrouwelijk en comfy gekleed. Daar is niets zweverigs aan.
Eenmaal op mijn matje val ik even stil . Ons geest heeft de neiging om zich voortdurend naar buiten te richten, op iets anders dan het stille centrum binnen in onszelf. Daardoor reageren we vaak heel direct. De yogafilosofie zit vol met wijsheden, maar in het dagelijks leven is het soms best ingewikkeld ze ook na te leven.
De ruimte die mensen innemen, de positie die ze hebben, de manier waarop ze leven komt vaak overeen met hoe ze op hun mat staan. Terwijl ik beweeg voel ik regelmatig hoe ik blokkeer in een bepaalde houding, en of worstel met een fysieke oefening. Yoga leert je luisteren in plaats van te reageren. Het leert je niet om je te identificeren met alles wat zich aandient, maar te observeren.
Terwijl ik in de neerwaartse hond houding sta voel ik nieuw inzicht opborrelen. Dat hoe ik over iemand of een situatie denk , echt iets is wat ik zelf creëer. Als ik gestrest ben of me aan iemand erger , realiseer ik me des te meer dat dat komt door mijn denken . En dat ik dus ook kan kiezen om niet triest, gestrest, of kribbig te zijn.
Opnieuw makkelijker gezegd dan gedaan, maar het kan wel! Een belangrijk inzicht omdat je op die manier echt een stuk prettiger en gelukkiger persoon wordt. Voor jezelf, maar ook voor de ander. Gedachten kun je namelijk kiezen, net als kleding. Je trekt toch ook geen shirt aan dat niet lekker zit?
Linda de Jong
Columniste www.happymoms.nl